چه معاملات پشت پرده ای بر سر جان ساکنان لیبرتی و اشرف در عراق در رابطه با باز کردن دفاتر بیشتر در جریان است؟
دیروز عصر - چهارشنبه 24 آوریل 2013 - رضا نصیری 46 ساله در بیمارستان بغداد چشم از جهنم عراق ! فرو بست. او در سال 1376 به خاطر نارسایی کلیه تحت عمل پیوند کلیه قرار گرفته بود. طبق گزارش مجاهدین او در لیبرتی با کمبود دارو مواجه بوده است! براستی مجاهدینی که میتوانند در همان شرایط سخت لیبرتی کال کنفرانس ساکنان لیبرتی با آقای مسعود رجوی را به مدت هفت ساعت برقرار کنند چگونه از وارد کردن داروهای مورد نیاز ساکنان عاجز هستند! این کمبود دارو به چه شکل بوده است؟ باید مشخص کرد که آیا سازمان ملل و ماموران عراقی از ورود داروی مورد نظر رضا نصیری به کمپ لیبرتی ممانعت کرده اند!! اگر به این شکل بوده است چرا در این مدت یک کلمه از ممانعت ورد داروی راضا نصیری به کمپ صحبتی نشده است تا اعتراضها حول آن سازماندهی شود!؟ چند نفر دیگر به این شکل از کمبود دارو رنج می برند و در معرض کشته شدن قرار دارند. چون اگر رضا نصیری با کمبود دارو مواجه بوده است. دیگرانی هم باید در کمپ لیبرتی با این کمبود دارو هنوز مواجه باشند و باید نام و داروهای مشخص آنها اعلام شود تا بتوان با ارگانهای حقوق بشری و اعتراض های گسترده اقدام کرد. چرا بعد از اینکه هر نفر از دنیا می رود، ناگهان اقدام برای آوردنش به آلمان و یا کمبود داروی او روی میز می آید و دلیل کشته شدنش تلقی میشود!؟ آیا تقاضای انتقال فوری رضا نصیری به کشور ثالث برای معالجه - بعد از اینکه بنا به اطلاعیه مجاهدین علائم نارسایی کلیه بعد از انتقال به لیبرتی در او نمایان شده - به کمیساریا و سازمان ملل داده شده بود؟ چگونه است که از 22 آوریل که او بیهوش به بیمارستان منتقل شده است تا به امروز هیچ خبری از وضعیت او به مردم گزارش نشده است!؟ آیا بواقع کشته شدن ساکنان لیبرتی در عراق را باید یک امر روزانه و عادی تلقی کرد که بهای باز شدن دفاتر مجاهدین در واشنگتن و کنار کاخ سفید به این طریق پرداخت میشود!؟ چه معاملات پشت پرده ای بر سر جان ساکنان لیبرتی و اشرف در عراق در رابطه با باز کردن دفاتر بیشتر در جریان است؟ تا کی باید برای باز کردن دفاتر در کشورهای غربی جشن وهلهله بپا کرد در حالیکه دیگرانی در جهنم عراق در حال جان دادن هستند!؟ چند نفر دیگر باید قربانی شوند تا راه بیرون آمدن از باتلاق عراق با خون آنها هموار شود؟ و بجای شعار بازگشت به اشرف، شعار انتقال سریع به کشور ثالث در راس خواسته ها قرار بگیرد. به این کشتار و قتل عام زیر پوشش بیماری در لیبرتی پایان دهید. سازمان ملل باید هر چه سریعتر در اولین قدم بیماران لیبرتی را به کشور ثالث و امن منتقل کند. و راه خروج سریع ساکنان لیبرتی و اشرف را از عراق بگشاید. هر لحظه ماندن بیشتر در عراق بهایش با خون کسانی پرداخت می شود که به سودای رهایی مردم سر در این راه نهاده بودند.
عاطفه اقبال - 25 آوریل 2013
کامنت ها درفیسبوک
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر